برای شاعران هند
آرزو دارم کسی به سوگ ننشیند
در این سیاره ی خسته از جنگ
آنچه می خواهم، رفتن است
به محفل شعر خوانی شرق
***
آن جا که روشنی اش از حلقه لاستیکی است
که رامشگران و مغنیان به گردش می نشینند
و شب سپری می شود
در مناظره ی سرودها و نغمه ها
***
و طنین مطنطن واژه هاشان
تاج محل را از خواب بر می انگیزد
و زمین می چرخد
در هبوط پرتو ماه
***
نبردی از جنس شعر را
صف می کشند رامشگران جهان
و روا نمی دارند تلخ بگذرد بر دل کسی
که عرضه ی ارزش هایش را به پا خواسته
***
روی زمین می گستریم
پوستین قفقازیمان را
و می نوازیم نغمه هامان را
برای هندیان و سربازان نپال
***
بگذارآوازمان در دوردست ها بپیچد
و حرم دل هامان؛
تا سردار و محمود را
سروده هامان به میدان بخواند
***
ما ترس هیچکس را بر نمی انگیزیم
درلشکر کشی شبانه یمان
گرد هم آیید، یاران می خوانمتان
بگذارید فائز هم به مبارزه بپیوندد
***
هنگامیکه ماهتاب شعاعش را می گسترد
بی وزن و ناپدید،
واژه های خروشان
به ستایش آواز سر خواهند داد
عظمت هند نو را
***
آنگاه افسونگری
دختران هند را خواهم سرود
و بازوی مخملینشان را
که هجمه ی دلخواه من است
***
شرر دوستی در جانهامان
از تفلیس و دهلی،
در هم خواهد آمیخت اشعار هند را
به آهنگ خارتولی (زبان مردم گرجستان)
***
آرزو دارم کسی به سوگ ننشیند
در این سیاره خسته از جنگ
آنچه می خواهم رفتن است
به محفل شعرخوانی شرق
«ایراکلی آباشیدزه»
ترجمه «الناز رستم نژاد»
