نوشتن با کودکانه هایم آمیخته بود و خواندن هم.
و هر چه دور و دیر، پی گیرم می شد و در گیرو دار سلول و خون و عصب تزریق و جراهی
شعفی از آنگونه که خواندن شعر هستی،
سرشارم می کرد.
و هجوم شبانه هایِ وجد و سرور و احساس،
که روی کاغذی منشعب می شد و ریشه می دواند از اندیشه های سر به هوایم،
تجلی ذاتم بود در تراوش قلم.
و گاهی خطوط خیال را مصور می کردم در اریب ها و عمود ها و افق ها تا در نگاره ای مجسم شوند.
اما کلمه با من خودی تر بود و خانگی تر
که «در ابتدا کلمه بود و کلمه در نزد خدا و خدا کلمه بود.»
الناز رستم نژاد- متولد 11 تیر 1365- فوق لیسانس فیزیولوژی- مدرس دانشگاه- شاعر- مترجم-نقاش- پژوهشگر